20 Eylül 2007 Perşembe

Uçak.


Büyükada’nın 93 yazı, ağustos koktuğu
zamanlar, Donanma Sokak’taki evin balkonu.
Şabat yemeğini yiyoruz, ve düşünmüyoruz kardeşimle,
daha kaç cuma aynı sofraya oturacağımızı;
biliyorlardır annem ve babam belki,
babaannem ile anneannem ise kendilerinden emin.
Daha kaç cuma aynı sofrada, kaç cuma ortanca ve yasemin.

Herkes büyük bir iştahla yerken yemeğini;
Vedat’ın her zamanki gibi tabağında yemeği.
Göz kırpmasıyla babaannemin, batırıyorum yemeğe çatalı,
ve bir uçak kalkıyor tabaktan; uçak geliyooor sesleri arasında,
kısa bir yolculuktan sonra, kardeşimin midesine doğru yol alan.

İki sene oldu görmeyeli Vedat’ı; fotoğrafını
yolladı geçenlerde, tıraş oluyormuş; çıkmış sakalları.
Oturmuşlar Şabat sofrasına, bütün aile,
babam kadeh kaldırmış şerefimize.
İki kişi eksik fotoğrafta sadece: Babaannem ve ben:
Biri için uçak seferleri çoktan kaldırılmış olan;
biri her cuma bir uçağın ona doğru havalanmasını bekleyen.

Levent Sevi 27 Aralık 2005 Beşiktaş

2 yeni hayat karamelası.:

Adsız dedi ki...

Nasıl "0 yorum" ya!

Okuyanların dili tutuluyor olmalı.

Okuyanların eli tutmuyor olmalı.

(ben de yorum yaptım sanki)

aslında öykülerinizi bekliyordum ama bu şiir...
ve diğerleri...

Ayşe Marika Sağlam dedi ki...

Biri için uçak seferleri çoktan kaldırılmış olan;
biri her cuma bir uçağın ona doğru havalanmasını bekleyen.............
anıştırmalarla dolu imgelerden biri daha...bizim bayram sabahlarını anımsatan...o masadan 4 kişi eksildi kalanlar sofrada yemek yemez oldu. gidenler gittikleri yerin müptelası kalanlarsa gidenlerin yasında bekleyişe tutuldu. sofralar hazırlanmıyor artık. kahkaha seslerinin yükseldiği ev eski bir gömüt gibi yeri belli belirsiz hatırada...masadan kalkıp giden dört kişi, müsadenizle bile demeden..üç nisan bir aralık söküp içimizden tabaklarını bile kaldırmadan gittiler. geride kalanların el değdiremediği anıları, eskimiş fotoğrafları yanlarına alsalardı;kalana böyle ağır gelmezdi bayram sabahları.
duygudaşım biriciğim levom yine tam onikiden isabet!!!!ellerine sağlık