Tanışma.

Hiç bu kadar emin olmamıştım
zihnimdeki bu görüntüden:
Siyah bikinisiyle havuzbaşında
uzanan sen.

İlkokulda bir matematik sorusunu çözmüş gibi,
buldum işte.
Doğrulup merhaba derken bana,
yüzünde donuk bir gülümseme.

Diğerlerinin yanına koyup bu fotoğrafı
bana gülümsediğin her anı tekrar hatırlıyorum.
Hepsi ölümsüzlüğün birer abidesi gibi
duruyorlar yatağımın yanıbaşında.

Ve her gün tekrar hayret ediyorum
“zamanın eli” nasıl da uçuşturdu saçlarını.
Bir fotoğraftan diğerine
bir pencereden göğe ve yere.

“Bir şey unuttun mu?” diye sormuştun arabaya binerken,
kulaklarımda dans eder hala sesinin tonu.
Azarlayan anneler gibi,
merhaba derken hiç umursamayan çocuğu.

Ve sonunda bakabildim gözlerinin içine.



Levent Sevi 8 Ağustos 2009 Hisarüstü.