Güneş doğuyor, gece bitmeden
ve uyumadan karşılamayı
sevmediğin, ilk ışıkları giriyor
odanın içine günün.
Boş bir evi temizler gibi,
düşünceleriyle savaşan görüntünün.
Gölgelerinin uzaklığıyla,
uzunluğuyla günlerinin.
Gerçek savaş oysa
güneşle ay arasında yaşanır.
Isınmayı beklerken,
kaybolunan karanlıkta.
Seni ve tüm evreni unutuyorum:
Kapatıp gözlerimi bir an, anılardan
pastel bir güneş çiziyorum gözlerine.
Etrafında ışıklar olmadan, ışıksız.
Seni ve tüm evreni unutuyorum bir an için.
Bir bardağa su koyduktan sonra
bardağı da, içini dolduran suyu da
unutur gibi mutfakta.
2/7 Şubat 2009 Hisarüstü.
9 Şubat 2009 Pazartesi
Ya da Ay.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yeni hayat karamelası.:
dönüşün muhteşem mi oldu ne ?
estahfurullah:) bi beste lazım buna ama.
iki üç şarkı çıkar bundan
התקווה
מתגעגעת עד כדי כאב
çok güzel...
iyi ki yazıyorsun sen levent.
Yorum Gönder