Icarus.

O an o hissi yaşamak değil de
sonradan o anı hatırlamak sanırım, uçmak.
Uçuyorum sanmıştım, babam seleden ilk çektiğinde elini.
Açtığımda gözlerimi, çoktan kaybolmuştu ayaklarımın altında Donanma Sokak.

Görürüm hala bazen, ara sokaklarında Büyükada'nın
dört tekerlekli bisikletlerine binen çocukları
bisiklete binmeyi öğretmesini bekleyen babalarının.
İşten bile değil kıskanmamak o veletleri:

güneşe tek yaklaşabildiğim sokak ve çocukluk günleri
her yerden yüksek, her yerden uzak
ne kadar sıkı kapatırsam kapatayım gözlerimi.

Ve artık uçamayan bir kuş, nasıl çabalarsa uçmak için
ve yoldan geçen çocuklar nasıl bakarsa o kuşa,
biz de öyle bakıyoruz birbirimize artık
durmadan pedala basan
ama bir türlü havalanamayan çocuklarla.

Levent Sevi 14 Aralık 2006 Hisarüstü/Gümüşsuyu