Yaşamın Başına Yolculuk.

“İnsanın kendi dünyası dışında yaşayacağı bir dünya yoktur.”
Tezer Özlü

Beşiktaş-Kadıköy vapuru,
hiçbir yer yok, gitmeye çalıştığım
veya geç kaldığım, istem dışı uzanmış
beyaza boyanmış demire ayaklarım,
denizi izliyorum, o kadar güzel ki, düşüyor yere kitap
elimdeki, bense ancak adam sayesinde
fark ediyorum yerdekini, öğrenmeye gelen
çayımı tazelemek isteyip istemediğimi.

Sonra, hayat sana güzel diyor biri;
sanki sevgilim varmış gibi, sanki hiç derdim yokmuş gibi
yolculuk ederken, benim bile bilmediğim bir yaşamın ucuna;
duyuyorum yine onun sesini, her vapura binişimde
1986’dan beri, o öldüğünden;
ben doğduğumdan beri, evet diyorum adama,
lütfen demli olsun benimki.

İnmiyorum varpurdan, yanaştığımızda limana.
Geri dönmem lazım, yaşamın başına.
Olmayan sevgilim ve dertlerim için,
üzülmem lazım, ben atmadan önce kendimi
veya kitabı denize, vedalaşıyoruz onunla,
bir dahaki sefer buluşmak üzere.
Giderken kendi rengiyle yazıyorum, denizin üstüne:
Bir gün herkes için hayat güzel olacak
yarım saatliğine.

Levent Sevi 26 Aralık 2005 Beşiktaş